ن
قدی پھ
ٹنا، یا بهزنی د
ر م??ادف ادبیات ما پیش از اسلام، موضوعی است که از اهمیت بالایی برخوردار است.
این برای اولین بار در زبان فارسی استفاده شد و به معنای «ن
قدی پھ
ٹنان» «ن
قدی فُتُپان» یا «ن
قدی اخراج» است.
اینterm میتواند به معنی برکن، برطرد، یا تحویل معادل ادبی باشد.
در قرون اول اسلام، ن
قدی پھٹ?
?ا در یک سطح گستردهای قرار میگیرد و شامل انتقادهای سیاسی، اخلاقی، و اجتماعی میشود که از سوی اندیشمندان، شاعران، و متفکرها ارائه میشد.
این نقدهای فز
ایندهای میتواند به صورتهای مختلفی بر فرد، قوم، یا باشد.
در حالی که ن
قدی پھٹ?
?ا در ابتدا یک ابزار برای انتقاد و بهبود اندیشه بود، اما باSpread اسلام،
این مفهوم به زبانهای دیگر و ادبیاتهای جدید تبدیل شد و نقش خود را در توسعه و پیشرفت معادلهای-literary ایفا کرد.
.jpg)
